82.

 Grzanki z chleba żytniego z wędzoną makrelą, rukolą, pieprzem i sokiem z cytryny, pomidory koktajlowe

Dzisiaj rano zdezerterowałam. Uczyłam się wczoraj do późna, żeby dzisiaj rano stwierdzić, że nie idę do szkoły. Dzień przywitałam kanapkami z praktycznie całą wędzoną makrelą (która znikała sukcesywnie podczas ich przygotowywania), pomidorami koktajlowymi, kiścią winogron i przebijającymi się gdzieś przez przejedzenie wyrzutami sumienia. W stresie zawsze mam ogromny apetyt i dzisiaj rano było podobnie. Jednak wyrzuty sumienia szybko rozgoniła jedna, a jak istotna myśl. Bo przypomniałam sobie - "hej, przecież chcesz nabrać trochę kobiecych kształtów!". Na mojej twarzy pojawił się uśmiech, bo przecież chyba nie ma lepszych produktów, dzięki którym moja waga mogłaby odpowiednio wzrosnąć bez większego uszczerbku na stronie wizualnej mojego ciała. Spokojnie dokończyłam więc przeżuwać ostatni kęs, który zamarł w moich ustach wraz z pojawieniem się tych irracjonalnych podszeptów. Wiem, że przytycie wbrew pozorom nie jest tak łatwe, jak mogłoby się to wydawać. A przynajmniej zamierzone przytycie, bo tak to zwykle bywa, że kiedy chce się utrzymać wagę, ona wzrasta "nie wiadomo skąd", a kiedy chce się przytyć, stoi jak zaczarowana. Wiem, że czeka mnie trochę pracy i moje biodra nie rozrosną się w ekspresowym tempie od 10 dodatkowych gramów makaronu na obiad. Jestem tego w pełni świadoma, jednak podejmuję to wyzwanie.