45. idzie nowe?

Ricotta hotcakes z granatem i syropem klonowym

     Wydobywam ciężką artylerię i staram sobie przypomnieć, jak robi się zdjęcia. To zadziwiające, jak bardzo można odsunąć się od swojej kiedyś największej pasji z lenistwa. Musiałam zrobić niemal sto zdjęć, żeby przypomnieć sobie, o co w tym wszystkim chodzi. Gdybym szła dzisiaj do szkoły, pewnie mogłabym już się w ogóle nie spieszyć na pierwszą lekcję. Ale leżę w łóżku i zwijam się z bólu, a przynajmniej staram się sobie to wmówić. Tak naprawdę jestem słaba i cały czas uciekam przed czymś, co i tak prędzej czy później będę musiała zrobić. Ale taka moja prokrastynatorcza natura. To chyba też ze względu na nią tyle czasu zajęło mi to sięgnięcie w końcu po aparat, ażeby nie straszyć jakościowo budzącymi politowanie zdjęciami z telefonu. Ale tak czy inaczej - co sądzicie o nowych zdjęciach? Pewnie jeszcze trochę zajmie mi obycie się z aparatem, niemniej zaczynam traktować tego bloga bardziej poważnie. Bo na początku myślałam tak naprawdę, że może i takie zdjęcia nie są warte mojego zachodu, bo zaraz mi się znudzi i cała ta moja śniadaniografia pójdzie w odstawkę. Ale wśród autorów blogów śniadaniowych panuje świetna atmosfera, więc póki co nigdzie stąd się nie wybieram! Czasami mam nawet ochotę napisać to, co tak naprawdę się u mnie dzieje - tam w środku. I piszę, jednak szybko kasuję, powstrzymując się przed opublikowaniem, jakby chcąc to równocześnie wymazać ze swojej pamięci... Ale może i taki moment nadejdzie, że będę potrafiła otwarcie napisać o swoich problemach. Których mam świadomość. To już jakiś postęp, prawda? Ach, z tego wszystkiego zapomniałabym o najważniejszym - czyli śniadaniu! Możecie mi wierzyć lub nie, ale to jedne z najlepszych placków, jakie w życiu jadłam. Ricotta hotcakes z tymi dodatkami to dosłownie ideał. I nie ma w tych słowach cienia przesady!