100. +10 faktów o mnie

Czekoladowy chlebek bananowy, mleko

I wybiło w końcu to okrągłe, setne śniadanie. Nie wiem nawet, kiedy cały ten czas zleciał! Rzadko miewałam do tej pory jakąś wolną chwilę, żeby napisać coś o sobie, więc pod pretekstem tego pierwszego większego jubileuszu podzielę się z Wami kilkoma faktami o mnie. A jeżeli chodzi o moje stroje - cóż... Nie uważam się za jakąś specjalistkę w dziedzinie mody. Noszę to, co lubię, a że innym się to podoba, to bardzo miłe z ich strony. Może dodam kiedyś przy okazji jakieś swoje zdjęcie (na kolejny jubileusz? (;), ale raczej nie będę się rozdrabniać, żeby publikować osobne posty ze swoimi stylizacjami.

1. Jestem leworęczna. Uwielbiam rysować i podobno nawet mam do tego talent. Ale jestem też strasznie leniwa, więc głupio go marnuję.

2. Jako dziecko słuchałam Black Sabbath. A potem było już tylko gorzej. (; Przerobiłam już chyba wszystkie gatunki muzyczne od synth popu, przez psychodeliczny rock, aż po death metal. Wiele słuchanych przeze mnie dawniej piosenek do tej pory kołata mi się gdzieś w głowie, choć od jakiegoś roku jeżeli już czegoś słucham, to tylko Toola.

3. Mój najdłuższy maraton filmowy to osiem filmów obejrzanych pod rząd. Był i taki czas, kiedy obejrzenie tylu filmów nie stanowiło dla mnie większego problemu. Zaczynając wczesnym wieczorem włączałam jeden film, a potem kolejne i kolejne do samego rana. Niczym ze sobą nie związane, "Obcy" zaraz po "Pół żartem, pół serio", przeplatane "Easy Riderem" i "Underground".

4. Od dwóch lat nie mieszkam z rodzicami. Przez pierwszą klasę liceum mieszkałam w internacie, a kiedy tylko skończył się rok szkolny, szybko stamtąd uciekłam. Nigdy więcej. Teraz mam mieszkanie tylko dla siebie, święty spokój, no i przede wszystkim jadalne posiłki. Niewiele więcej jest mi potrzebne do szczęścia.

5. Jeszcze niedawno ważyłam 25 kg więcej. W najgorszym momencie, na początku gimnazjum, ważyłam 72 kg. Przez cały tamten okres walczyłam z bulimią, w którą tak głupio na własne życzenie dałam się wciągnąć. Mimo wszystko czas gimnazjum wspominam naprawdę miło i bardzo często zdarza mi się tęsknić do tamtych chwil. Na szczęście przyszedł moment, kiedy się opamiętałam, skończyłam z tym jak najszybciej i nauczyłam się zdrowego odżywiania na nowo. W końcu udało mi się trwale schudnąć, bo kiedy chorowałam, moja waga cały czas diametralnie się wahała.

6. Nie wyobrażam sobie życia bez sportu. Ale nie chodzę na wuef, bo nie odpowiadają mi jego godziny. Błagam, to nieludzkie siedzieć w szkole do 17 albo zaczynać wuefem o 7 rano. Zwłaszcza, że chyba każdy wie, jak wyglądają takie lekcje - czasem to po prostu siedzenie przez pół godziny na ławce i czekanie na swoją kolej, żeby zagrać dwuminutowy mecz i znowu usiąść. Wolę się więc wyspać i zażyć ruchu - tak naprawdę - wtedy, kiedy rzeczywiście mi to odpowiada. Mam swoją ulubioną trasę biegową, choć kiedy robi się tak niemiłosiernie zimno, porzucam bieganie na rzecz poczciwego rowerka stacjonarnego ustawionego naprzeciw cieplutkiego kaloryfera.

7. Jeden z moich pierwszych chłopaków przynosił mi reklamówki z jedzeniem zamiast kwiatów. Było to co prawda w piątej klasie podstawówki, choć on do tej pory co pewien czas nawiedza mnie wiadomościami z coraz to nowszymi propozycjami spotkania się.

8. Najlepiej relaksuję się gotując. Niektórzy śmieją się, że będę dobrą kurą domową. Ale naprawdę znalazłam pasję (kolejną), która pozwala mi się spełniać i sprawia ogromną radość. Choć znając życie, pewnie w końcu ta fascynacja minie, jak to już bywało w przypadku muzyki, mody czy filmu.

9. Nie znoszę filmów wojennych. Dosłownie ich nie trawię, a jednak moim ulubionym filmem jest "Full Metal Jacket" Kubricka. Wyjątek potwierdza regułę.

10. Uwielbiam cmentarze. W kościele bywam bardzo rzadko, za to cmentarze odwiedzam przy każdej możliwej okazji. Kiedy idę na spacer i akurat przechodzę obok, bez zastanowienia wchodzę choć na chwilę. Nie wiem, co mi to daje, ale lubię przechadzać się alejkami i czytać te wyryte na nagrobkach napisy. Czasami płaczę, a czasami wyciągam telefon i ukradkiem robię zdjęcia. Zawsze jednak taka wizyta na cmentarzu przypomina mi o tym, że często marnuję czas, który dostałam tu, na Ziemi. Daje mi to motywację do działania. A kiedy o tym zapominam... Znowu idę na cmentarz.