143. +wyprzedażowe zdobycze!

Popovers z ricottą i porzeczkami

Jak obiecałam - dziś zdjęcia moich wyprzedażowych zdobyczy. Wasze zainteresowanie jest naprawdę bardzo miłe, więc mimo lenistwa - nie miałam innego wyjścia. Zrobiłam co prawda tylko dwa zbiorcze zdjęcia, ale gdybym chciała fotografować wszystko z osobna - nie starczyłoby mi chyba miejsca na karcie pamięci. (; Zapomniałam już nawet o rajstopach w zeberkę, które gdzieś się z tego wszystkiego zapodziały, i o tym przepysznym smarowidle, które tak wczoraj zachwalałam. Ale będzie przynajmniej materiał na kolejnego posta!
Dodaję też na Waszą prośbę przepis na popovers - jak zwykle lekko przeze mnie zmodyfikowany, ale sprawdzony - możecie być pewni, że wychodzą wyśmienite, czego dowodem może być choćby fakt, że dziś rano zostałam zmuszona przez tatę do upieczenia dwóch partii pod rząd.

POPOVERS

(8 sztuk)

           90 g mąki pszennej pełnoziarnistej
           30 g mąki pszennej tortowej
           30 g stopionego masła
           3 jajka
           100 ml mleka
           pół łyżeczki soli

Przed przygotowaniem upewnijcie się, że wszystkie składniki mają temperaturę pokojową. Jeżeli różnica temperatur ciasta i piekarnika będzie zbyt duża, popovers wyjdą zakalcowate i nie wyrosną odpowiednio. Mąkę przesiewam do miski, dodaję sól, jajka i masło i miksuję na małych obrotach. Ciągle miksując, stopniowo dolewam mleka. Masę przelewam do lekko natłuszczonej formy do muffinek, wypełniając każdy z otworów do 2/3 wysokości. Piekarnik rozgrzewam do 210 stopni. Wkładam formę do nagrzanego piekarnika i piekę przez 15 minut, następnie zaś zmniejszam temperaturę do 180 stopni i trzymam popovers w piekarniku przez kolejny kwadrans.

CZĘŚĆ I - KUCHENNA

W Home&You kupiłam dwie walentynkowe ściereczki: w groszki i w serduszka, i urocze, rustykalne sztućce. W Duce upolowałam za to dwie przecenione żaroodporne łapki-żabki i zestaw małego kucharza: wałek, rózga do jajek, dwie szpatułki, foremki do ciasteczek i muffinek.

CZĘŚĆ II - UBRANIOWA

Haha, zdaję sobie sprawę, że niewiele można z tego zdjęcia odczytać, ale postaram się Was "nakierować" co jest czym. Na pierwszym planie - co prawda nie przeceniony, ale i tak okazyjny plecak z H&M. Tam też kupiłam białą, ażurową, lekko prześwitującą bluzkę - na samym szczycie całego stosiku ubrań. Dalej - idąc od góry - przeceniona czarna, prześwitująca koszula z Cubusa. Kolejne dwie rzeczy to już szczyt mojej pazerności - przecenione czarny kardigan z Zary i pudrowa, odkrywająca część pleców sukienka z Cubusa. W ich kupnie nie byłoby niczego złego, gdyby nie fakt, że... Mam już takie, tyle tylko, że w innej wersji kolorystycznej. Choć przecież ten kardigan to świetna baza i takie klasyczne rzeczy zawsze się przydają, prawda? A fakt, że kupiłam drugą, podobną rzecz oznacza chyba, że dobrze się sprawdziła? Tak sobie to będę tłumaczyć. Sukienką za to ukoiłam swoje krwawiące do tej pory serce. Jakiś czas temu, jeszcze przed przeceną, kupiłam taką, tylko w czarnej wersji. Byłam nią zauroczona, ale wydawała mi się być trochę za długa - więc bez zastanowienia oddałam ją do krawcowej. Ta miała chyba gorszy dzień, bo nie dość, że obcięła ją krzywo, to okazała się być za krótka. Dalej w niej chodzę, ale mogę zapomnieć wtedy o podnoszeniu rąk czy schylaniu się. Kolejną rzeczą są spodnie z Zary - w militarnym stylu, w moro. Ostatnia sztuka, rozmiar 34 - dzięki nim będę pamiętać, jak dużo zrobiłam dla siebie zrzucając zbędne kilogramy i będą teraz najlepszą motywacją, żeby nigdy swoich starań nie zaprzepaścić. Dalej są kolejne spodnie - te już nieprzecenione. Klasyczne, jasne dżinsowe rurki z Cubusa. Następne trzy rzeczy kupiłam za to przecenione w Zarze - czarny sweter z materiału przypominający welur (i moją mamusię w młodości!), czarny podkoszulek bez rękawów z tygrysim printem i bazowa, biała koszulka. Ostatnią zdobyczą jest czarny, grunge'owy sweter z Cubusa, który już ledwo załapał się na zdjęciu. Musicie mi więc wierzyć na słowo, że ta czarna, niewielka plama to właśnie on. (;

Jutro postaram się napisać za to o tym nieszczęsnym kremie czekoladowym - o ile oczywiście znowu nie zapomnę!