105.

Dutch baby z jabłkami karmelizowanymi na maśle z cukrem trzcinowym i cynamonem

Miałam podzielić się wrażeniami po obejrzeniu "Pokłosia", ale wczoraj nie znalazłam już na to czasu. Więc nadrabiam dzisiaj. Szczerze powiedziawszy - szłam do kina z myślą, że to kolejny polski film i jaki by nie był, i tak pozostanie polski. Chyba coś mnie ominęło i w rodzimym kinie zaszły jakieś zmiany, bo w ogóle nie czułam właśnie tej polskości w trakcie seansu. I jest to jak najbardziej zaletą filmu. Czasem wręcz niektóre kadry przywoływały mi na myśl dobre skandynawskie kino gatunkowe. Jeżeli zaś chodzi o tematykę, jak wiadomo - film wywołał spore kontrowersje wśród odbiorców. Poruszana jest w nim tematyka Polaków mordujących Żydów w trakcie II wojny światowej. Problem ten jest jednak tak ubrany w historię bohaterów, że nie męczy w trakcie oglądania jak większość podobnych filmów bazujących na suchych faktach historycznych. Jeszcze przed seansem moja klasa została uprzedzona i napomniana, że film jest dość brutalny i nie ma mowy o żadnym jedzeniu w jego trakcie. Ja oczywiście i tak do tego polecenia się nie zastosowałam, a w rzeczywistości film wcale nie był aż tak przerażający, jak zostało nam to zasugerowane. Zakończył się jednak spektakularnie - jedną z dwóch scen, podczas których zasłaniałam oczy i patrzyłam na ekran jedynie przez dziurki w moim szaliku. Szczerze mogę polecić ten film, jeżeli podobnie jak ja czujecie się zażenowani poziomem polskiego kina i chcecie doznać miłego zaskoczenia. Nie jest to łatwy film i rzeczywiście popcorn i cola raczej będą przeszkadzać w jego odbiorze, ale mimo wszystko sądzę, że warto wybrać się na "Pokłosie" do kina. Również dlatego, żeby spojrzeć na historię z trochę innej perspektywy, bez tej całej mesjanistycznej otoczki narodu polskiego.

A śniadanie... Jedno z tych najlepszych.

DUTCH BABY Z JABŁKAMI

(jedna porcja)

          2 jajka

          50 g mąki

          50 ml mleka (źle to przeliczyłam, bo powinno być go 

          dwa razy więcej, ale z tej ilości też wyszedł bez zarzutu (;)

          średnie jabłko

          łyżka masła

          łyżeczka cukru trzcinowego

          łyżeczka cynamonu

          pół łyżeczki proszku do pieczenia

          szczypta soli

Włączam piekarnik i nastawiam go na 200 stopni. Kiedy się nagrzewa, jabłko dzielę na ćwiartki, wydrążam i kroję na plasterki. Na małej patelni rozpuszczam łyżeczkę masła, dodaję cukier i przesmażam jabłka dopóki lekko nie zmiękną, na koniec dodaję cynamon. Pozostałe masło (tj. drugą łyżeczkę) umieszczam w płaskim i okrągłym naczyniu żaroodpornym i umieszczam w nagrzewającym się piekarniku dopóki się nie roztopi. W oryginale do robienia tego omleta używana jest żeliwna patelnia, ale ja niestety taką nie dysponowałam, a odkręcenie plastikowej rączki od zwykłej, teflonowej - niestety mnie przerosło. Kiedy masło się rozpuści, wyciągam naczynie i równomiernie rozprowadzam je wewnątrz. Robię to tak, żeby nie tylko dno, ale również ścianki były dokładnie nim pokryte, bo omlet bardzo urośnie! Jabłka razem z powstałym karmelem układam rozkładam na dnie naczynia. W misce łączę ze sobą jajka, mąkę i mleko, dodaję proszek do pieczenia i sól i dokładnie i energicznie mieszam, żeby ciasto lekko się napowietrzyło. Masę wylewam na ułożone wcześniej jabłka i wstawiam naczynie żaroodporne do piekarnika. I tutaj zaczyna się cała magia - z kubkiem ciepłej herbaty można przez 20 minut obserwować, jak brzegi omletu wspaniale się podnoszą, jakby miały zaraz uciec z naszej formy. Ważne, żeby nie otwierać piekarnika w trakcie pieczenia, aby omlet nie opadł. Po upływie 20 minut wyciągamy go z piekarnika i zajadamy ze smakiem!