119.

Jednoporcjowa pełnoziarnista drożdżowa szarlotka

vegan: mleko -> woda

Co można zrobić, kiedy ma się za dużo ciasta drożdżowego pozostałego w zamrażarce i nową kokilkę do przetestowania? Improwizowane apple pie! A czego nie robić, kiedy ma się jeszcze świeżo naderwane śródstopie? Wybiegać w napływie endorfin w nowo zaplanowaną trasę, bo "słońce tak ładnie świeciło, że aż żal siedzieć w domu". Efektem jest 7 km przebiegnięte (przeczłapane?) w ponad 50 minut. Na szczęście na więcej takich  "rekordów" się nie zanosi, bo teraz nie ma już mowy o jakimkolwiek bieganiu. Żeby nie obrosnąć już całkiem tłuszczem, będę musiała ogarnąć w końcu moje odżywianie się po tej ostatniej chorobie. Jeszcze wczoraj zaraz po powrocie z biegania zamiast obiadu zjadłam budyń, próbując wytłumaczyć to samej sobie tak, że mam przecież chory brzuszek. Był jednak wystarczająco zdrowy, żeby pozwolić mi przebiegnąć te 7 km. "No właśnie! Biegałam, przecież mi się należy." To nic, że jeszcze przed bieganiem podojadałam wszelkie możliwe resztki babcinych ciast. Od tygodnia moja dieta dosłownie leży i kwiczy. Przez pierwsze dni nie jadłam prawie wcale, a odkąd mogę w ogóle spojrzeć na jakiekolwiek jedzenie, najczęściej są to kanapki z jajkiem albo serem żółtym. Jabłka pochłaniam za to kilogramami, ale żeby nie było przesadnie zdrowo - obrane ze skórki. Po przeżyciach, jakie zapewniły mi prawdopodobnie buraki (ach ci niewinnie wyglądający stręczyciele!), na warzywa patrzę z nieufnością i jedynym, jakie pojawiło się od tamtej pory na moim talerzu, jest pomidor. Chyba jednak pora w końcu powrócić do dawnych nawyków żywieniowych. Te kilka dni choroby dały mi mimo wszystko coś naprawdę ważnego - dawno już zapomniane po miesiącach żywieniowej psychozy poczucie normalności. Przestałam sobie w końcu wmawiać, że nie lubię masła i najzwyczajniej nie jest mi do niczego potrzebne. Zjadłam pierwsze od ponad roku ciasto. I chociaż oprócz niego i karpia zjedzonego w wigilijny wieczór nic więcej ze świątecznych potraw na moim talerzu nie zagościło, siedząc z rodzicami w kuchni i kolejną godzinę próbując wcisnąć w siebie drugą kanapkę z masłem, miałam jakieś niesamowite uczucie integralności. Nawet, jeżeli to zatrucie pokarmowe nie było warte mdlenia z bólu i rozciętej głowy, to ma chyba i pozytywne skutki.

MINI SZARLOTKA

Na Wasze prośby dodaję przepis na dzisiejsze śniadanie - zmodyfikowany tak, żeby ilość składników była odpowiednia właśnie na jedną porcję. Szarlotkę można podać w takiej formie, w jakiej ja to zrobiłam (wychodzi wspaniale puszysty środek i chrupiąca od góry skórka!), albo po prostu zagnieść ciasto i zrobić sobie pojedynczą, egoistyczną drożdżówkę z jabłkami.

          ciasto drożdżowe:
          45 g mąki pszennej pełnoziarnistej
          15 g mąki pszennej tortowej
          ok. 45 ml mleka
          5 g świeżych drożdży
          pół łyżeczki cukru (żeby uruchomić drożdże, 
          ale jeżeli lubicie słodsze ciasto drożdżowe, 
          można dodać go więcej)
          szczypta soli

          duże jabłko (naprawdę duże - ok. 300 g) albo dwa mniejsze
          1,5 łyżeczki cukru trzcinowego
          łyżeczka cynamonu
          szczypta gałki muszkatołowej

Aby przygotować ciasto drożdżowe podgrzewam delikatnie mleko i rozpuszczam w nim cukier i drożdże, a następnie odstawiam na kilka minut. Przesiewam mąkę do miski, dodaję szczyptę soli i po upływie tego czasu wlewam połowę mleka z drożdżami, na początku mieszając ciasto łyżką, a kiedy składniki lekko się połączą, zaczynam wyrabiać ciasto rękami. Stopniowo dodaję resztę mleka, kontrolując przy tym konsystencję ciasta. Po minimum 10 minutach wyrabiania powinno być sprężyste i elastyczne; nie może być za suche. Po tym czasie zostawiam ciasto w misce, którą owijam folią spożywczą i zostawiam w ciepłym miejscu na kolejne pół godziny. W tym czasie przygotowuję nadzienie - jabłko obieram, kroję na małe kawałki, a następnie umieszczam w rondelku i podlewam wodą. Dodaję cukier trzcinowy i duszę do zmięknięcia. Dokładnie odparowuję wodę (żeby ciasto drożdżowe się od niej nie rozmokło), dodaję cynamon i gałkę muszkatołową, dokładnie mieszam. Kiedy ciasto podwoi swoją objętość, ponownie je zagniatam, dzielę w proporcji 2:1 i formuję z niego kule, z których rozwałkowuję dwa koła. Większym z nich wykładam natłuszczoną odrobiną masła i wysypaną mąką kokilkę, a następnie umieszczam w niej lekko przestudzone już nadzienie. Pozostałym ciastem przykrywam je z zewnątrz, dokładnie zlepiając z jego drugą częścią. Odstawiam na 20 minut do ponownego wyrośnięcia, po czym piekę w 180 stopniach przez kolejne 20 minut.